Medeniyetimizin inşasında ayrı bir yeri olan, Türk öykücülüğünün ve deneme yazarlığının gelmiş geçmiş en usta kalemlerinden biri Rasim Özdenören, aramızdan ayrıldı.

Medeniyetimizin inşasında ayrı bir yeri olan, Türk öykücülüğünün ve deneme yazarlığının gelmiş geçmiş en usta kalemlerinden biri Rasim Özdenören, aramızdan ayrıldı. Hikayeleriyle, denemeleriyle birçok insanda Müslüman bir şuur oluşmasına katkı sağlayan, daima Hakk’ı savunan bir kişiliğe sahipti. “Hastalar ve Işıklar”, “Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler”, Gül Yetiştiren Adam” gibi eserleriyle insanlara dert aşılamaya çalıştı. Çünkü o “Derdi olan insan okur, derdi olmayan okuyarak dert sahibi olur. Asıl mesele bir derdimizin olmasıdır.” şuurunu benimserdi ve insanların Müslümanca bir derdi olması için çaba gösterirdi.

Bize kara liseden miras kalan son güzel adam, yaşayan bir umut çınarıydı. Kökleri kavî, toprağa sıkı sıkıya tutunmuş ve katiyen meyve vermekten geri durmayan, endişe etmeyen.. Zor zamanların bir avuç dertli insanından biriydi. Elinin yetiştiği, sözünün eriştiği her kalbe başka dokundu, başka anlattı, başka baktı ve başka yaşadı. Her çağ kendi silahını beraberinde getirirken o savaş mefhumunu topyekün reddetti. Derdi cephanelik değil, kalemini her daim diri tutmaktı çünkü. Nitekim bugün herkesin Rasim ağabeyi oldu, satırlarıyla konuştu. Kırmadan, incitmeden “sözü yormadan” yazdı. Bize özünü unutmadan, kaybolmadan kim olduğumuzu hatırlattı hep. İlânihâye işledi bu coğrafyanın insanı olmanın ehemmiyetini. Terk etmeyi değil, kalıp mücadele etmenin mümkün olduğunu hatırlattı. Evet hem bu deveyi güdecek hem bu diyarda kalacaktık öyle demişti. Şimdi O bu diyardan gitmiş olsa da geride bıraktığı her satır, deveyi de diyarı da sahiplenmemize yetti. Şahidiz Onun bitmeyen mücadelesine,

Rahmetle, hürmetle, minnetle...

Mehmet DEVELİOĞLU

UTESAV Mütevelli Heyeti Başkanı